Luka Bloom kwam, zong en charmeerde

Luka Bloom, momenteel op doortocht langs Vlaamse zalen, maakte afgelopen dinsdag 10 mei graag een extra tussenstop in G.C. ’t Blikveld in Bonheiden voor het benefiet ten voordele van Argos vzw. Hij speelde een erg mooie maar veel te korte set, maar het was dan ook geen ‘full’ show' natuurlijk. Voor de voorprogramma’s tekenden rijzende ster Mira en aanstormend talent Renée.

Organisator en presentator van dienst Hannes Van Overloop dankte ons voor ‘de grote opkomst’ en liet ons weten dat we eigenlijk allemaal een jaar te vroeg waren gekomen, de aanleiding om dit te organiseren was zijn mama die 65 werd en al lang medewerkerster bij Argos was en is. Nu bleek moeder pas volgend jaar te verjaren. Maar het gebaar blijft mooi natuurlijk en de mama en andere medewerkers van Argos zullen het vast erg appreciëren, ook dat het event volledig uitverkocht was. De opbrengst kunnen ze nuttig besteden aan hun inzet voor vluchtelingen en met name ‘mensen zonder papieren’.

Chanteuse Mira had de eer om de avond te openen en deed dat met brio. Mira begeleidde zichzelf op piano op een manier die soms aan Tori Amos deed denken. Maar dat kan ook te maken hebben met het soort van knappe liedjes die ze brengt, schijnbaar onschuldig, maar niet gespeend van de nodige dramatiek. Sterk dus.

Mira besloot haar bindteksten te beperken tot het minimum “want ik heb maar zes liedjes”. Een erg fraai ‘In de Daluren’ opende de te korte set van Mira, gevolgd door het al even fraaie als atypische ‘Loslopend Wild’. Atypisch ook qua vocale metrum/ stemgebruik. Mooi is ook ‘Glazen Bol’ dat Mira voor het Te Gek?!-project opnam.

Met het sterke ‘Het Doel’ geeft de zangeres haar visie en antwoord op een aantal zegswijzen en dooddoeners. “Ik ga afsluiten met mijne Hit” en met een overtuigend “In De Fleur” wordt besloten.

En dan was de jazzy fluisterpop met gekke kwinkslagen van Reneé (née Reneé Sys) ons deel. Reneé, gewapend met akoestische gitaar en prachtige stemgeluid, liet zich begeleiden door een percusionist en celliste. De muziek dat het trio bracht is het soort laidback jazzy droompop of fluisterpop waar ik meteen voor teken. En wat een mooie stem heeft dit meisje zeg.

 

Renée en haar begeleiders wist het publiek te charmeren met het min of meer bekende ‘Sweet Fish’ en zeker ook met ‘Ferdinand’. Als je je ogen sloot, zat je zo in een of andere jazzclub. We onthouden ook het bezwerende ritme van ‘Tick a tock’, het dromerige ‘Like A Balloon’ en sterke afsluitertje ‘Fear’. Renée is een artieste om in de gaten te houden. Een blijvertje hopelijk.

Het duurde eventjes om iedereen na de pauze weer in de zaal te krijgen. Het was ook zon’ lekker zomerweertje buiten. Het tafeltje met de bloemen stond klaar – de typische Luka Bloom-podium setting - , de drie gitaren stonden ook al mooi klaar. En wanneer Luka Bloom het podium dan opwandelt, grote kop thee in de hand, grapt hij: “Ah, there you are! It’s like in Ireland here: you can’t get ‘em out of the bar !”. Opener van het concert was Luka Blooms mooie ode aan de vrede ‘I’m Not at War With Anyone’. Die manier waarop hij dit bracht: best wel een krop-in-de-keel-moment. Jawel.

“Lekker kopje Thee”, zegt Luka, met in zijn hand een heuse soepkom, “... It’s more like a bowl of thee...”

“My favourite month of the year is coming soon” vertrouwt Luka ons toe en hij zet ‘June’ in. Daarna maakt hij duidelijk dat het volgende nummer niét van Adèle is maar wel van Bob Dylan. Bloom had het over ‘To Make You Feel My Love’. Is dat heiligschennis of durf ik toch te stellen dat Luka’s versie verkies boven die van Dylan?

Een pakkend ‘City of Chicago’ vertelt het verhaal van de Ierse emmigratie en met het volgende nummer, over de lotgevallen van Mohammed die zijn land moet ontvluchten komt hij helemaal in het straatje van Argos. Luka beseft dit zelf ook en hij draagt “No Matter Where You Go There Are You” op aan de medewerkers van Argos.

Met ‘Tribe’, Luka’s volkslied voor ons allemaal, wordt er voor het eerst meegezongen. Daarna mogen we genieten van het immer mooie ‘Innocence’ . Wat doet deze man toch steeds mooie dingen met zijn unieke, warme stem en de volle akoestische klank van zijn eigenzinnige gitaartokkeltechniek!

Luka vertelt dat er alvast één song is dat elke avond op zijn ‘belgian tour’ gespeeld zal worden, dat nummer moet hij inoefenen om dat binnenkort te gaan spelen voor de Dalai Lama in Australië. “You’re my Guinea pigs”, grapt Luka en we krijgen ‘As I Waved Goodbye’.

Blij dat ook nu ‘Exploring The Blue’ in de set zat, misschien wel een van Blooms allermooiste liedjes (maar dat geldt evenzeer voor ‘Innocence’ en ‘I Am Not At War’ eerder gebracht die avond). En ook nu klonk het geweldig. Hier en daar weerklinkt een aha-erlebnis/ spontaan applausje bij de eerste akkoorden van ‘Gone To Pablo’, een van de bekendere liedjes misschien. En het is altijd weer een voltreffer.

‘Rainbow Day’ werd opgedragen aan  Robin en Lente, zoon en dochter van Hannes Van Overloop, en met een erg vinnig ‘You Couldn’t Have Come at a Better Time’ werd besloten. Maar Bloom was makkelijk te overtuigen om nog even terug te komen en in de bisronde bracht hij eerst ‘I’m On Your Side’ en daarna mochten we nog eens meezingen met zijn klassieke afsluiter... inderdaad ‘Sunny Sailor Boy’.

Maar dan was het ook echt onverbiddelijk gedaan. Luka kwam, zag, zong en charmeerde. Hij heeft vast een aantal fans bijgewonnen die avond. Het was alleszins dringen aan de cd-verkoop. Voor de anderen was het weerom de bevestiging van de klasse die Luka Bloom in huis heeft.

De setlist:
I Am Not at War With Anyone / June / To Make You Feel My Love
(Bob Dylan cover)/ City of Chicago / No Matter Where You Go, There You Are / Tribe
Innocence / As I Waved Goodbye / Exploring the Blue /Gone to Pablo / Rainbow Day / You Couldn't Have Come at a Better Time

Bis:
I'm On Your Side / Sunny Sailor Boy

verslag: (c) Markec - alle foto's: (c) Bart Schelkens